بیماری عروق کرونر

بیماری عروق کرونر یا بیماری کرونر قلب یک مشکل قلبی متداول است. عروق خونی ورودی به قلب (شریان‌های کرونر) وظیفه انتقال خون کافی همراه با اکسیژن و مواد غذایی به ماهیچه قلب را دارند، اما رسوب کلسترول (پلاک) در شریان‌های قلبی، باعث ایجاد التهاب و بیماری عروق کرونر می‌شود.

نشانه‌ها و علائم بیماری عروق کرونر هنگامی بروز می‌کند که قلب نتواند خون غنی از اکسیژن کافی دریافت کند. در صورت ابتلا به این بیماری، کاهش جریان خون ورودی به قلب می‌تواند باعث درد قفسه سینه (آنژین) و تنگی نفس شود. انسداد کامل جریان خون می‌تواند به سکته قلبی بیانجامد.

بیماری عروق کرونر اغلب در بلندمدت، مثلا ظرف چند دهه اتفاق می‌افتد و علائم آن ممکن است تا زمانی که انسداد شدید باعث بروز مشکل یا سکته قلبی شود، از نظر دور بمانند. داشتن سبک زندگی سالم یکی از مهمترین راه‌های پیشگیری از بیماری عروق کرونر است.

علائم ممکن است در ابتدا ناشناخته باقی بمانند، یا فقط زمانی رخ دهند که قلب به شدت می‌تپد (مثلا زمان ورزش). با باریک‌ترشدن عروق کرونر، خون کمتر و کمتری به قلب می‌رسد و شدت و تناوب علائم می‌تواند بیشتر شود.

علائم و نشانه‌های بیماری عروق کرونر می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد قفسه سینه (آنژین). احساس فشار یا سفتی در قفسه سینه؛ بیمار گزارش می‌کند که گویی کسی روی سینه او ایستاده است. آنژین معمولا در قسمت میانی یا چپ قفسه سینه رخ می‌دهد، می‌تواند با فعالیت یا احساسات قوی تحریک شود و معمولاً چند دقیقه پس از پایان رویداد محرک از بین می‌رود. گاهی، به ویژه در زنان، درد ممکن است کوتاه یا تیز باشد و در گردن، بازو یا پشت احساس شود.
• تنگی نفس. بیمار نمی تواند نفس بکشد.
• خستگی. اگر قلب نتواند خون کافی برای رفع نیازهای بدن پمپاژ کند، ممکن است بیمار احساس خستگی غیرعادی کند.
• حمله قلبی. انسداد کامل شریان کرونر باعث حمله قلبی می‌شود. علائم و نشانه‌های متداول حمله قلبی شامل درد یا فشار شدید قفسه سینه، درد شانه یا بازو، تنگی نفس و تعریق است. زنان ممکن است علائم کمتر متداولی مانند درد گردن یا فک، حالت تهوع و خستگی داشته باشند. برخی از حملات قلبی هیچ علامت یا نشانه قابل توجهی ایجاد نمی کنند.

در صورت احتمال وقوع حمله قلبی، فورا با ۱۱۵ تماس بگیرید. اگر به فوریت‌های پزشکی دسترسی ندارید، از شخصی بخواهید که شما را به نزدیکترین بیمارستان برساند. تا حد امکان خودتان رانندگی نکنید.

سیگار کشیدن، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، چاقی یا سابقه خانوادگی بیماری قلبی احتمال ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد. اگر احتمال می‌دهید احتمال بیماری عروق کرونر بالا است، با مراقب سلامت خود صحبت کنید و در صورت لزوم آزمایشاتی برای بررسی تنگی عروق و بیماری عروق کرونر انجام دهید.

بیماری عروق کرونر زمانی شروع می‌شود که چربی، کلسترول و سایر مواد روی دیواره داخلی رگ‌های قلب جمع شوند(تجمع پلاک، آترواسکلروز). پلاک می‌تواند باعث باریک‌شدن رگ و انسداد جریان خون شده، یا حتی ترکیده و یک لخته شدن خون سرگردان ایجاد کند.

علاوه بر کلسترول بالا، آسیب به عروق کرونر ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• دیابت یا مقاومت به انسولین
• فشار خون بالا
• ورزش نکردن به میزان کافی (سبک زندگی کم تحرک)
• استعمال سیگار و دخانیات

عروق کرونر یک بیماری شایع است. سن، ژنتیک، سایر شرایط سلامتی و سبک زندگی می‌توانند بر سلامت عروق قلب تأثیر بگذارند. عوامل خطر بیماری عروق کرونر عبارتند از:

• سن. با افزایش سن خطر آسیب دیدگی و تنگی عروق افزایش می‌یابد.
• رابطه‌ی جنسی. مردان عموما بیشتر در معرض خطر بیماری عروق کرونر هستند، اگرچه خطر برای زنان پس از یائسگی افزایش می‌یابد.
• سابقه خانوادگی. سابقه خانوادگی بیماری قلبی احتمال ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد، به ویژه در صورتی که یکی از بستگان نزدیک (والدین، خواهر و برادر) در سنین پایین به بیماری قلبی مبتلا شده باشد. اگر پدر یا برادر شما قبل از سن ۵۵ سالگی یا مادر یا خواهر شما قبل از ۶۵ سالگی به این بیماری مبتلا شده باشند، خطر بالاتر است.
• سیگار کشیدن. اگر سیگار می‌کشید، آن را ترک کنید. سیگار برای سلامت قلب مضر است و خطر ابتلا به بیماری قلبی را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. حتی استنشاق دود دست دوم نیز خطر را افزایش می‌دهد.
• فشار خون بالا. فشار خون بالای کنترل‌نشده می‌تواند شریان‌ها را سخت و سفت کند (سفتی شریانی)، عروق کرونر ممکن است باریک شوند و جریان خون را کندتر کنند.
• کلسترول بالا. افزایش بیش از حد کلسترول بد (کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، LDL) در خون می‌تواند خطر ابتلا به تصلب شرایین را افزایش دهد. کمبود کلسترول خوب (لیپوپروتئین با چگالی بالا، HDL) نیز می‌تواند منجر به تصلب شرایین شود.
• دیابت. دیابت خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد. دیابت نوع ۲ و بیماری عروق کرونر هر دو می‌توانند باعث چاقی و فشار خون شوند.
• اضافه وزن یا چاقی. اضافه وزن برای سلامت کلی مضر است. چاقی می‌تواند منجر به دیابت نوع ۲ و فشار خون بالا شود. از مراقبت سلامت خود بپرسید که وزن سالم برای شما چه میزان است.
• بیماری مزمن کلیوی. ابتلای طولانی مدت به بیماری کلیوی خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد.
• فعالیت بدنی کم. فعالیت بدنی برای سلامتی مهم است، فعالیت بدنی کم و سبک زندگی کم‌تحرک با بیماری عروق کرونر و برخی از عوامل خطر آن مرتبط است.
• استرس زیاد. فشار عاطفی می‌تواند به عروق آسیب برساند و باعث وخامت سایر عوامل خطر بیماری عروق کرونر شود.
• رژیم غذایی ناسالم. خوردن غذاهای حاوی مقدار زیادی چربی اشباع، نمک و شکر می‌تواند خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش دهد.
• مصرف الکل. مصرف زیاد الکل می‌تواند منجر به آسیب به عضله قلب شود و یا سایر عوامل خطر بیماری عروق کرونر را تشدید کند.
• خواب. ساعات خواب کم و زیاد هر دو با افزایش خطر بیماری قلبی مرتبط است.

عوامل خطر اغلب با هم رخ می‌دهند. یک عامل خطر ممکن است عامل دیگری را تحریک کند. وجود همزمان چند عامل، احتمال ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، سندرم متابولیک (مجموعه ای از شرایط شامل فشار خون بالا، قند خون بالا، چربی اضافی در اطراف کمر و سطح بالای تری‌گلیسیرید) خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد.

گاهی اوقات بیماری عروق کرونر بدون بروز هیچ عامل خطری ایجاد می‌شود. سایر عوامل خطر احتمالی برای بیماری عروق کرونر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• توقف تنفس در خواب (آپنه انسدادی خواب): این عارضه با توقف و شروع تنفس در خواب می‌تواند باعث افت ناگهانی سطح اکسیژن خون شود که قلب را مجبور می‌کند بیشتر کار کند و موجب افزایش فشار خون می‌شود.
• پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (hs-CRP). در صورت وجود التهاب در بدن، میزان این پروتئین بالاتر از حد معمول می‌رود. سطح بالای hs-CRP می‌تواند عامل خطر بیماری قلبی باشد؛ به نظر می‌رسد که با باریک شدن عروق کرونر، سطح hs-CRP در خون بالا می‌رود.
• تری گلیسیرید یک نوع چربی (لیپید) در خون است که سطح بالای آن می‌تواند خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را به خصوص در زنان افزایش دهد.
• هموسیستئین. آمینواسیدی که وظیفه تولید پروتئین و ساخت و نگهداری بافت در بدن را دارد، اما سطوح بالای آن می‌تواند خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش دهد.
• پره اکلامپسی. این عارضه بارداری با افزایش فشار خون و پروتئین در ادرار می‌تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی در مراحل بعدی زندگی شود.
• سایر عوارض بارداری. دیابت یا فشار خون بالا در دوران بارداری نیز از عوامل خطر شناخته شده برای بیماری عروق کرونر هستند.
• بیماری‌های خودایمنی. افراد مبتلا به بیماری‌هایی مانند آرتریت‌روماتوئید و لوپوس (و سایر بیماری‌های التهابی) در معرض خطر بیشتر ابتلا به تصلب شرایین هستند.

بیماری عروق کرونر می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• درد قفسه سینه (آنژین). با باریک شدن عروق کرونر، قلب ممکن است نتواند در زمان نیاز (مانند هنگام ورزش) به موقع خون کافی دریافت کند. این مشکل می‌تواند باعث درد قفسه سینه (آنژین) یا تنگی نفس شود.
• حمله قلبی. اگر پلاک کلسترول از دیواره رگ جدا و باعث تشکیل لخته خون شود، ممکن است جریان خون را مسدود کند. کمبود خون می‌تواند به عضله قلب آسیب برساند و حمله قلبی رخ دهد. میزان آسیب تا حدی به سرعت درمان شما بستگی دارد.
• نارسایی قلبی. باریک شدن عروق قلب یا فشار خون بالا می‌تواند به تدریج قلب را ضعیف یا سفت کند، بنابراین پمپاژ خون دشوارتر می‌شود. نارسایی قلبی زمانی است که قلب خون را آنطور که باید پمپاژ نمی کند.
• ریتم نامنظم قلب (آریتمی). نرسیدن خون کافی به قلب می‌تواند سیگنال‌های طبیعی قلب را تغییر دهد و باعث ضربان قلب نامنظم شود.

عادات سبک زندگی مناسب برای درمان بیماری عروق کرونر، می‌تواند به پیشگیری نیز کمک کند. سبک زندگی سالم می‌تواند به قوی نگه‌داشتن شریان‌ها و پاکسازی پلاک‌ها کمک کند. برای بهبود سلامت قلب، نکات زیر را دنبال کنید:

• ترک دخانیات
• کنترل فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت
• افزایش فعالیت بدنی و ورزش منظم
• وزن مناسب
• رژیم غذایی کم چرب و کم نمک سرشار از میوه، سبزیجات و غلات کامل
• کاهش و مدیریت استرس.

برای تشخیص بیماری عروق کرونر، یک مراقب سلامت شما را معاینه می‌کند و احتمالاً سؤالاتی در مورد سابقه پزشکی و علائم مشابه می‌پرسد، و ممکن است برای بررسی سلامت کلی آزمایش خون تجویز شود.

آزمایش های تشخیصی

آزمایشاتی که برای تشخیص یا نظارت بر بیماری عروق کرونر تجویز می‌شوند شامل موارد زیر است:

• الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG). این آزمایش سریع و بدون درد برای اندازه‌گیری فعالیت الکتریکی قلب، می‌تواند سرعت ضربان قلب را نشان دهد، و الگوهای سیگنال را بررسی کند تا تشخیص دهد که آیا شما دچار حمله قلبی شده‌اید یا خیر.
• اکوکاردیوگرام. این آزمایش که از امواج صوتی برای تصویربرداری از ضربان قلب استفاده می‌کند، می‌تواند نحوه حرکت خون در قلب و دریچه‌های قلب را نشان دهد. کارکرد ضعیف برخی قسمت‌های قلب ممکن است ناشی از کمبود اکسیژن یا حمله قلبی باشد، که خود می‌تواند نشانه‌ای از بیماری عروق کرونر یا سایر شرایط باشد.
• تست فشار ورزش. اگر علائم و نشانه‌ها اغلب در حین فعالیت رخ می‌دهند، ممکن است پزشک بخواهد در حین استفاده از تردمیل یا دوچرخه ثابت، نوار قلب را ثبت کند. انجام اکوکاردیوگرام در حین انجام این تمرینات اکوی استرس نامیده می‌شود. اگر برای ورزش کردن مشکل دارید، ممکن است داروهایی به شما داده شود که با تحریک قلب، فشار زمان ورزش را شبیه سازی می‌کنند.
• تست فشار هسته‌ای. این تست شبیه تست فشار ورزش است اما تصاویری را به ضبط ECG اضافه می‌کند. تست فشار هسته‌ای نشان می‌دهد که خون در زمان استراحت و در هنگام فشار چگونه به سمت عضله قلب حرکت می‌کند. یک ردیاب رادیواکتیو توسط IV وارد شده و کمک می‌کند شریان‌های قلب با وضوح بیشتری در تصاویر نشان داده شوند.
• سی تی اسکن قلب (کاردیاک). سی تی اسکن قلب می‌تواند رسوبات کلسیم و انسداد شریان‌های قلب را نشان دهد که ممکن است موجب باریک شدن شریان‌ها شود. گاهی اوقات در طول این آزمایش، رنگ نیز توسط IV وارد خون می‌شود که به ایجاد تصاویر دقیق از شریان‌های قلب کمک می‌کند. در صورت استفاده از رنگ، آزمایش سی تی آنژیوگرافی عروق کرونر نامیده می‌شود.
• کاتتریزاسیون قلب و آنژیوگرافی. پزشک متخصص قلب، به آرامی یک لوله انعطاف‌پذیر (کاتتر) را از طریق یک رگ خونی معمولاً در مچ دست یا کشاله ران، با کمک اشعه ایکس به سمت قلب هدایت می‌کند. رنگ از طریق کاتتر وارد جریان خون می‌شود تا جریان خون رگ‌ها در تصویربرداری واضح تر شده و هرگونه انسداد مشخص شود. همچنین برای درمان انسداد شریان، می‌توان یک بالون را در نوک کاتتر نصب کرد که در محل انسداد باد شده و مسیر را باز می‌کند. یک لوله توری (استنت) نیز برای باز نگه داشتن شریان استفاده می‌شود.

درمان بیماری عروق کرونر معمولاً شامل تغییر سبک زندگی مانند سیگار نکشیدن، تغذیه سالم و ورزش بیشتر است. گاهی اوقات، برای درمان نیاز به داروها و اقدامات مداخله ای است.

داروها

برای درمان بیماری عروق کرونر، داروهای بسیاری در دسترس است:

• داروهای کاهش کلسترول: داروهایی که می‌توانند به کاهش کلسترول بد خون کمک کرده و در نتیجه ایجاد پلاک خونی در شریان را کاهش دهند (استاتین، نیاسین، فیبرات‌ها و تسکین دهنده‌های اسید صفراوی)
• آسپرین: آسپرین با کاهش غلظت خون، احتمال ایجاد لخته را کاهش می‌دهد. درمان معمولا شامل مصرف روزانه آسپرین با دوز کم، برای پیشگیری اولیه از حمله قلبی یا سکته است. مصرف روزانه آسپرین می‌تواند عوارض جانبی جدی از جمله خونریزی در معده و روده داشته باشد، بنابراین بدون تجویز پزشک از مصرف خودسرانه این دارو اجتناب کنید.
• مسدودکننده‌های بتا: این داروها سرعت ضربان قلب را کاهش داده و بنابراین باعث کاهش فشار خون می‌شوند. برای افراد با سابقه حمله قلبی، مسدودکننده‌های بتا می‌توانند از حمله‌های قلبی بعدی جلوگیری کنند.
• مسدودکننده‌های کانال کلسیم: برای افرادی که امکان استفاده از مسدودکننده‌های بتا را ندارند یا این دارو برای آنها جوابگو نیست، ممکن است مسدودکننده کانال کلسیم توصیه شود. این دارو می‌تواند همچنین به بهبود علائم درد قفسه سینه نیز کمک کند.
• مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II ((ARBs: این داروها با کاهش فشار خون می‌توانند به جلوگیری از بدتر شدن بیماری عروق کرونر کمک کنند.
• نیتروگلیسیرین. این دارو که به صورت قرص، اسپری یا چسب در دسترس است، با گشاد کردن عروق قلب، می‌تواند به کنترل یا تسکین درد قفسه سینه کمک کند.
• رانولازین. در افراد مبتلا به درد قفسه سینه (آنژین صدری)، ممکن است این دارو یا بتا بلوکر تجویز شود.

جراحی یا روش‌های دیگر

گاهی اوقات برای رفع انسداد شریان به جراحی نیاز است. برخی روش‌های متداول جراحی به شرح زیر است:

• آنژیوپلاستی عروق کرونر و استنت گذاری. آنژیوپلاستی یا مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI)، برای بازکردن گرفتگی عروق قلب انجام می‌شود. متخصص قلب یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر (کاتتر) را به قسمت باریک شده شریان قلب هدایت می‌کند، یک بالون کوچک در سر لوله باد می‌شود تا شریان مسدود را باز کرده و به بهبود جریان خون کمک کند. همچنین ممکن است در این روش، یک لوله سیمی کوچک (استنت) برای باز نگه داشتن رگ در شریان قرار داده می‌شود تا خطر باریک شدن مجدد شریان را کاهش دهد. برخی از استنت‌ها به آرامی دارو آزاد می‌کنند که به باز نگه داشتن رگ‌ها کمک کند.
• جراحی بای پس عروق کرونر (CABG). جراح یک رگ خونی سالم را از قسمت دیگری از بدن برداشته و به عنوان مسیر جدیدی برای خون در قلب پیوند می‌زند. با این روش، خون شریان کرونری مسدود یا باریک شده را دور زده و مشکل نرسیدن خون کافی به قلب برطرف خواهد شد. CABG یک روش جراحی قلب باز است که معمولاً فقط برای انسداد تعداد زیادی عروق در قلب انجام می‌شود.

برخی تغییرات خاص در سبک زندگی می‌تواند به سالم نگه داشتن شریان‌ها و کاهش پیشرفت بیماری شریان کرونر کمک کند. نکات زیر می‌تواند مفید باشد:

• ترک دخانیات. سیگارکشیدن یک عامل خطر عمده در بروز بیماری عروق کرونر است. نیکوتین رگ‌های خونی را سخت می‌کند و قلب وادار می‌شود بیشتر کار کند. ترک سیگار یکی از بهترین راه‌های کاهش ریسک حمله قلبی است.
• کنترل فشار خون. بزرگسالان باید هر دو سال یکبار برای کنترل فشار خون به مراقب سلامت مراجعه کنند. برای افرادی با سابقه فشار خون بالا، فاصله میان معاینات باید کمتر باشد. از مراقب سلامت خود بپرسید که میزان فشار خون مناسب برای شما چقدر است.
• کنترل کلسترول. بزرگسالان باید ۲۰ سالگی و سپس هر ۵ سال یکبار آزمایش کلسترول بدهند. برخی افراد نیاز به معاینات دوره‌ای بیشتر دارند. سطح کلسترول LDL بهینه کمتر از ۱۳۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (mg/dL) یا ۳.۴ میلی مول در لیتر (mmol/L) است، اگرچه در نهایت به وضعیت سلامت شخص بستگی دارد. برای بیمارانی با سایر عوامل خطر بیماری قلبی، میزان مناسب کلسترول LDL باید کمتر از ۱۰۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (۲.۶ میلی‌مول بر لیتر) باشد. از مراقب سلامت خود در مورد سطح مناسب کلسترول برای خودتان بپرسید.
• کنترل قند خون. اگر دیابت دارید، مدیریت دقیق قند خون می‌تواند به کاهش خطر بیماری قلبی کمک کند.
• رژیم غذایی. میوه، سبزیجات، غلات کامل، حبوبات و آجیل را در رژیم غذایی خود افزایش داده، نمک و شکر را کاهش دهید. از مصرف چربی‌های اشباع و چربی‌های ترانس خودداری کنید. خوردن یک یا دو وعده ماهی در هفته می‌تواند به حفظ سلامت قلب کمک کند.
• کاهش یا قطع مصرف الکل. اگر بخواهید به مصرف الکل ادامه دهید، میزان مصرف را در حد اعتدال نگه دارید؛ برای بزرگسالان سالم، این مقدار نباید بیشتر از روزی یک نوشیدنی برای زنان و دو نوشیدنی برای مردان باشد.
• فعالیت بدنی. ورزش به کنترل وزن و کنترل دیابت، کلسترول و فشار خون بالا (همه عوامل خطر بیماری عروق کرونر) کمک می‌کند. پیشنهاد می‌شود در هر هفته، حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی متوسط ​​یا ۷۵ دقیقه فعالیت هوازی شدید یا ترکیبی از هر دو داشته باشید.
• وزن مناسب. اضافه وزن خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد. حتی اندکی کاهش وزن می‌تواند به کاهش عوامل خطر بیماری عروق کرونر کمک کند.
• توانبخشی قلبی. برای بیمارانی که به تازگی جراحی قلب داشته‌اند، ممکن است پزشک برنامه‌ای ترکیبی از آموزش، مشاوره و تمرینات ورزشی را پیشنهاد کند که برای کمک به بهبود طراحی شده است.
• مدیریت استرس. روش‌هایی برای کمک به کاهش فشار عاطفی پیدا کنید. ورزش بیشتر، تمرین تمرکز حواس و عضویت در گروه‌های حمایتی، راه‌هایی برای مهار استرس هستند.
• واکسن. واکسن‌های توصیه شده را دریافت کنید. سالانه یک واکسن آنفولانزا لازم است.
• معاینات پزشکی منظم. برخی عوامل خطر اصلی بیماری عروق کرونر (کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت) در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارند، اما تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به شما در حفظ سلامت قلب کمک کند.

سایر داروها

اسید چرب امگا ۳، نوعی اسید چرب غیراشباع است که گفته می‌شود توانایی کاهش التهاب را در سراسر بدن دارد. التهاب با بیماری عروق کرونر مرتبط است. با این حال، مزایا و معایب اسیدهای چرب امگا ۳ برای بیماری قلبی هنوز در دست بررسی است.

منابع اسید چرب امگا ۳ شامل موارد زیر است:

• ماهی و روغن ماهی. ماهی و روغن ماهی موثرترین منابع اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. ماهی‌های چرب (سالمون، شاه‌ماهی و کنسرو ماهی تن) حاوی بیشترین مقادیر اسید چرب امگا ۳ هستند. مکمل‌های روغن ماهی ممکن است مفید باشند، اما خوردن ماهی مفیدتر است.
• روغن بذر کتان و کتان. این مواد حاوی نوعی اسید چرب امگا ۳ موسوم به اسید آلفا لینولنیک (ALA) هستند که مقادیر اسیدهای چرب امگا ۳ در آنها کمتر از ماهی و روغن ماهی است. این اسید ممکن است به کاهش کلسترول و بهبود سلامت قلب کمک کند، اگرچه برخی مطالعات چنین تاثیری را نشان نداده‌اند یا اینکه تاثیر به اندازه مصرف ماهی نیست. دانه کتان همچنین حاوی مقدار زیادی فیبر است که خواص سلامتی مختلفی دارد.
• سایر روغن‌ها. اسید لینولنیک آلفا (ALA) را می‌توان در روغن کانولا، دانه سویا و روغن دانه سویا یافت. سایر مکمل‌هایی که ممکن است به کاهش فشار خون یا کلسترول (دو عامل خطر برای بیماری عروق کرونر) کمک کنند، عبارتند از:
  • جو
  • پسیلیوم، نوعی فیبر
  • جو دوسر، نوعی فیبر شامل بتا گلوکان
  • سیر
  • استرول‌های گیاهی (موجود در برخی مارگارین‌ها مانند پرومیس، اسمارت بالانس و بنکول)

همیشه قبل از مصرف گیاهان دارویی، مکمل‌ها یا داروهای بدون نسخه، با یک مراقبت سلامت صحبت کنید. برخی از داروها و مکمل‌ها می‌توانند با داروهای دیگر تداخل داشته باشند.

اگر علائم بیماری عروق کرونر یا هر یک از عوامل خطر را دارید، با مراقبت سلامت خود قرار ملاقات بگذارید. ممکن است مراقب سلامت شما را به متخصص قلب (کاردیولوژیست) ارجاع دهد. اطلاعات زیر به شما کمک می‌کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

آنچه می‌توانید انجام دهید

• از محدودیت‌های احتمالی قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت ملاقات بپرسید که آیا لازم است کاری انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید. ممکن است لازم باشد قبل از انجام برخی آزمایشات برای مدت کوتاهی از خوردن غذا یا نوشیدنی خودداری کنید.
• هر گونه علائمی که دارید را، حتی اگر به نظر نامرتبط با بیماری عروق کرونر باشد، یادداشت کنید.
• سابقه پزشکی خود، از جمله سایر مشکلات سلامتی و هرگونه سابقه خانوادگی بیماری قلبی را یادداشت کنید.
• فهرستی از داروهای مصرفی و میزان مصرف آنها به همراه داشته باشید.
• از یکی از اعضای خانواده یا دوستان بخواهید شما را همراهی کند. همراه می‌تواند در به یادآوردن سخنان پزشک به شما کمک کند.
• سوالاتی را که در ذهن دارید یادداشت کنید. سوالات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
  • دلیل بروز علائم چیست؟
  • چه آزمایشاتی لازم است؟
  • آیا نیاز است به متخصص مراجعه کنم؟
  • آیا نیاز است برای قرار ملاقات بعدی از محدودیت خاصی پیروی کنم؟
  • در چه شرایطی لازم است با ۱۱۵ یا اورژانس تماس بگیرم؟

اگر به متخصص قلب ارجاع داده شدید، می‌توانید سوالات زیر را بپرسید:

• عوارض طولانی مدت بیماری عروق کرونر چیست؟
• چه درمانی را توصیه می‌کنید؟
• در صورت نیاز به دارو، چه عوارض جانبی احتمالی وجود دارد؟
• آیا نیاز به جراحی دارم؟ چرا؟
• چه تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی پیشنهاد می‌کنید؟
• چه محدودیت‌هایی را باید رعایت کنم؟
• هر چند مدت یکبار لازم است ملاقات کنیم؟
• من مشکلات سلامتی دیگری دارم. چه نکاتی برای مدیریت هر دو مشکل با هم لازم است؟
• هر سوال دیگری در ذهن دارید بپرسید.

پزشک معالج چه سؤالاتی از شما می پرسد؟

مراقبت سلامتی که شما را برای بیماری خود پیش او می‌روید ممکن است از شما بپرسد:

• علائم شما چیست؟
• علائم از چه زمانی آغاز شده؟
• آیا علائم با گذر زمان بدتر شده؟
• آیا درد قفسه سینه یا مشکل در تنفس دارید؟
• آیا ورزش یا فعالیت علائم را بدتر می‌کند؟
• آیا در خانواده خود سابقه بیماری قلبی دارید؟
• آیا بیماری دیگری دارید؟
• چه داروهایی استفاده می‌کنید؟
• آیا تا به حال پرتودرمانی داشته اید؟
• در هفته چقدر ورزش می‌کنید؟
• رژیم غذای معمول روزانه شما چیست؟
• آیا سیگار می‌کشید یا قبلا می‌کشیده‌اید؟ چقدر؟ برنامه ای برای ترک کردن دارید؟
• مشروب می خورید؟ چقدر؟

کارهای دیگری که می‌توانید انجام دهید

ایجاد تغییرات سالم در سبک زندگی، مانند ترک سیگار، خوردن غذاهای سالم و ورزش بیشتر همواره خوب است. زندگی سالم فرد را از بیماری عروق کرونر و عوارض آن از جمله حمله قلبی و سکته محافظت می‌کند.